Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ, ακόμα κι αν δεν είδα τα πρόσωπά τους...
Με αφορμή την
πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στο υπογειο πολυκατοικίας στην οδό Μαλικούτη
Όλα έγιναν μέσα σε 15 λεπτά της ώρας. Από τη στιγμή που ειδοποιήθηκε η Πυροσβεστική, μέχρι την πλήρη κατάσβεση. Άμεσα, στοχευμένα, με σύστημα, χωρίς άσκοπες ενέργειες, χωρίς περιττές κινήσεις. Σε μια δύσβατη περιοχή. Όχι σε κάποια βουνοκορφή ή χαράδρα. Αλλά στο κέντρο του Ηρακλείου. Που είναι η πιο δύσβατη περιοχή.
Κατάφεραν τάχιστα να προσεγγίσουν τα "κακά στενά" περνώντας μέσα από δεκάδες παρανόμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα, τα περισσότερα των οποίων ήταν παρατημένα πάνω στα πεζοδρόμια. Μια ομάδα ασχολήθηκε με την ασφαλή διαφυγή ημών των ενοίκων, πρωτίστως των ηλικιωμένων και των παιδιών. Η άλλη ομάδα έσβησε τη φωτιά που είχε λαμπαδιάσει το δεύτερο υπόγειο. Με "χειρουργική ακρίβεια" θα έλεγα. Σε ελάχιστο χρόνο. Πρόλαβαν, περιόρισαν, έσβησαν την τεράστια φωτιά που μας έπνιξε. Και δεν λαμπαδιάσαμε.
Οκτώ άνθρωποι με ειδική στολή, που δεν είδα τα πρόσωπά τους γιατί ήταν καλυμμένα με κράνη και μάσκες, έδρασαν συντονισμένα και άκρως αποτελεσματικά.
Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ, ακόμα κι αν δεν είδα τα πρόσωπά τους.
Ήρωες, θα πεις. Μεγάλη κουβέντα στην Ελλάδα. Γιατί στην Ελλάδα ήρωας είναι αυτός που παίρνει στα σοβαρά τη δουλειά του. Και πασχίζει να φέρει σε πέρας το έργο του παλεύοντας με τον συλλογικό ελληνικό εαυτό μας, που είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο.
Εύχομαι να μη ζήσει κανείς αυτό που εμείς ζήσαμε στην οδό Μαλικούτη.
Όμως αν "ό μη γένοιτο" συμβεί ξανά, να είστε σίγουροι πως οι άνθρωποι αυτοί με την ειδική στολή, το κράνος και τη μάσκα, θα είναι εκεί σε ελάχιστο χρόνο. Θα δράσουν συντεταγμένα και αποτελεσματικά, γιατί αγαπάνε τη δουλειά τους.
Και πάλι, μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες θα "καθαρίσουν για πάρτη μας".
Γιώργος Μαστοράκης
Δ/της Γναθοπροσωπικός Χειρουργός
Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου