Η ιστορία ζωής του αρχιπύραρχου Ο πυροσβέστης που τα έψαλε στον Τόμσεν
Στους σεισμούς του Αιγίου και της Αθήνας ήταν ένας από τους ηρωικούς πυροσβέστες που ξέθαψαν από τα ερείπια δεκάδες εγκλωβισμένους. Τον Αύγουστο του 2007 στη φονική πυρκαγιά της Ηλείας, έγινε για λίγες ημέρες μια από τις πιο γνωστές φιγούρες της τηλεόρασης, καθώς ως εκπρόσωπος Τύπου της Πυροσβεστικής βγήκε δεκάδες φορές στον «αέρα».
Το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης έκανε τον «παγωμένο» κ. Πόλ Τόμσεν να χαμογελάσει από αμηχανία όταν βγαίνοντας από το υπουργείο Οικονομικών του τα ...έψαλε για τα επώδυνα μέτρα και εκατομμύρια Έλληνες να ταυτιστούν μαζί του.
Πρόκειται για τον Ιωάννη Σταμούλη, έναν όχι και τόσο συνηθισμένο αξιωματικό της Πυροσβεστικής, αφού στην καριέρα του πέρασε από μάχιμες υπηρεσίες για να φθάσει στη «βισματική» αλλά απαιτητική θέση του εκπροσώπου Τύπου του Σώματος.
Πλέον στα 43 του ο αρχιπύραρχος Σταμούλης, είναι διευθυντής στο Πυροσβεστικό Μουσείο και πρόεδρος της Ένωσης Αξιωματικών της Πυροσβεστικής. Με αυτή άλλωστε την ιδιότητα, βρέθηκε μαζί με άλλους ένστολούς συνδικαλιστές στην είσοδο του υπουργείου περιμένοντας να βγει η τρόικα για να διαμαρτυρηθεί. «Δεν περίμενα ότι θα τον έβλεπα μπροστά μου.
Έτσι δεν προσχεδίασα τίποτα. Μου βγήκε αυθόρμητα το «δεν είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε νούμερα. Μας έχετε εξαθλιώσει» λέει ο ίδιος στο «ΘΕΜΑ» και σπεύδει να συμπληρώσει πως «Στιγμιαία σκέφτηκα να το πω στα αγγλικά. Αλλά τελικά για μένα ήταν θέμα περηφάνιας...Αυτός ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να μας καταλαβαίνει στα ελληνικά».
Ο ταχυδρόμος που έγινε πυροσβέστης
Γιος σιδηροδρομικού από τη Φθιώτιδα ο Ιωάννης Σταμούλης μπήκε στην Πυροσβεστική για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Άλλωστε, πριν μπει στο Σώμα το 1991, δούλεψε και ως συμβασιούχος στο Ταχυδρομείο. Ώσπου ένας διαγωνισμός της Πυροσβεστικής, τον μεταμόρφωσε από ταχυδρόμο σε πυροσβέστη.
Και αμέσως έπεσε στα βαθιά. Μετά την αποφοίτηση του υπηρέτησε για δύο χρόνια σε μάχιμες υπηρεσίες της Αττικής μέχρι που μπήκε στη Σχολή Δοκίμων Ανθυποπυραγών. Ήταν τότε που συμμετείχε στο διασωστικό έργο στον καταστροφικό σεισμό του Αιγίου και μάλιστα βραβεύθηκε για αυτή του την προσφορά.
Με την αποφοίτηση του φεύγει για το Διδυμότειχο για αρκετά χρόνια για να επιστρέψει στην Αττική ως αξιωματικός πυρασφάλειας και να βραβευθεί με έπαινο και υλική αμοιβή για τις επιχειρήσεις διάσωσης το Σεπτέμβριο του 1990 στο μεγάλο σεισμό της Αθήνας.
Για αρκετά χρόνια, δίδαξε ως εκπαιδευτής και καθηγητής σε πολλές σχολές και ακαδημίες της Πυροσβεστικής και το 2006 τοποθετείται στη θέση του εκπροσώπου Τύπου του Πυροσβεστικού Σώματος. Τότε έγινε και γνωστός μέσω της τηλεόρασης αφού οι φονικές πυρκαγιές της Ηλείας εκείνο το ματωμένο Αύγουστο τον έκαναν να βγαίνει συνέχεια στο γυαλί για τις ανακοινώσεις της Πυροσβεστικής.
Από το 2008 και μετά ασχολήθηκε και πάλι με τα συνδικαλιστικά καθώς ήταν από τους πρωτοπόρους του συνδικαλιστικού κινήματος στο Σώμα, έστησε το δικό του blog και αναρριχήθηκε στην κορυφή της συνδικαλιστικής πυραμίδας.
Τα 1500 ευρώ, οι μειώσεις και ο Τόμσεν
Όπως συνηθίζει να λέει στους συναδέλφους του, ο Ιωάννης Σταμούλης, ένα από τα πράγματα που τον χαρακτηρίζουν είναι ο συνδικαλισμός, τώρα μάλιστα που η κατάσταση για όλους τους εργαζόμενους είναι ιδιαίτερα σκληρή.
Έτσι, ως εκπρόσωπος των πυροσβεστών, πήγε μαζί με άλλους συναδέλφους του το απόγευμα της Τετάρτης έξω από το υπουργείο Οικονομικών να διαμαρτυρηθεί για τους «πετσοκομμένους» μισθούς. «Είμαι ανώτερος αξιωματικός με 23 χρόνια υπηρεσία, αντιπύραρχος στο βαθμό, διευθυντής.
Παίρνω όλα τα επιδόματα και ο «καθαρός» μισθός μου είναι γύρω στα 1500 ευρώ. Αν κάνω νυχτερινά και υπερωρίες θα πάω στα 1700. Και υποτίθεται ότι εγώ είμαι από τους καλοπληρωμένους» λέει ο Ιωάννης Σταμούλης. Όσο για το τετ- α τετ με τον Πωλ Τόμσεν και τις αποδοκιμασίες παραδέχεται πως δεν περίμενε το Δανό τροικανό να κατέβει από το ραντεβού με τον κ. Στουρνάρα και να εμφανιστεί μπροστά του.
«Όταν τον δεις μπροστά σου, κάτι θα πεις. Δεν τον βρίσκεις κάθε ημέρα. Αυθόρμητα μου βγήκε να πω αυτό που ήθελαν να πουν όλοι οι Έλληνες. Τίποτα παραπάνω» εξηγεί και συμπληρώνει «Άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι είναι υπάλληλοι και δεν έχουν πολιτική ευθύνη. Είναι τεχνοκράτες όμως πάντα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι απευθύνονται σε ανθρώπους....».
Πήγη http://www.protothema.gr/