ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ

 Την ώρα που ο κλάδος

μας πλήττεται από μείζονος σημασίας προβλήματα, με κυρίαρχο αυτό της οικονομικής μας λεηλασίας, αλλά και τα καθόλου υποδεέστερα θεσμικά και εργασιακά, η Ηγεσία μας αντί να ενεργοποιηθεί για την επίλυσή τους (ως οφείλει), δραστηριοποιείται σε μία χωρίς προηγούμενο επίθεση ενάντια στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Από τη μία πειθαρχικοποιεί τη δράση μας και από την άλλη παρεμβαίνει με τον πλέον ωμό τρόπο στη λειτουργία μας.

 Αυτό που έχει ανάγκη και περιμένει από την Ηγεσία του ο αστυνομικός, είναι να τον θωρακίσει θεσμικά στο δύσκολο έργο του, να διασφαλίσει αξιοπρεπείς, ασφαλείς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, να σεβαστεί και να προστατεύσει το θεσπισμένο ωράριο εργασίας, να περιορίσει τις άσκοπες μετακινήσεις που ταλαιπωρούν το προσωπικό, να φροντίσει για τον εφοδιασμό του με σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό και ασφαλή οχήματα και οπωσδήποτε  να βγει μπροστά και να ανακόψει την συνεχόμενη οικονομική του αφαίμαξη.

 Δυστυχώς όμως, καμία προθυμία δραστηριοποίησης της Ηγεσίας μας προς την κατεύθυνση αυτή, δεν είδαμε να εκδηλώνεται………

 Αντ΄ αυτού, αμφισβητώντας με προσβλητικό τρόπο  την ωριμότητα των αστυνομικών σε σχέση με τους άλλους εργαζόμενους, παρεμβαίνει στις διαδικασίες για την ανάδειξη των αιρετών μας εκπροσώπων, επιδιώκοντας τον αποπροσανατολισμό μας από την επίλυση των κυρίαρχων ζητημάτων μας και την δημιουργία κλίματος εσωστρέφειας και αγκύλωσής μας, συρρικνώνοντας παράλληλα τον αριθμό των ήδη λειτουργούντων Πρωτοβαθμίων Ενώσεών μας ανά την Επικράτεια και στερώντας με τον τρόπο αυτό την αμεσότητα στην επαφή των μελών των Ενώσεων με το Διοικητικό τους Συμβούλιο

 Είναι ξεκάθαρη η παρεμβατική, ως προς τη λειτουργία μας, πρόθεση και αναδεικνύεται περίτρανα πως στόχος της είναι ο έλεγχος και η καθοδήγηση του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

 Βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι, τέτοια πρόθεση από την οποιαδήποτε Ηγεσία ίσως και να ήταν αναμενόμενη, ειδικά  όταν μας βρίσκει ενάντια σε οποιαδήποτε επιχειρούμενη άλωσή μας και επιτυγχάνουμε με τον τρόπο αυτό, σε πολλές των περιπτώσεων, την αλλαγή των «σχεδίων» της ….

 Όμως ανεξήγητο και παράδοξο, είναι να βλέπουμε μεμονωμένους συνδικαλιστές ή και εκλεγμένα Διοικητικά Συμβούλια συνδικαλιστικών Ενώσεων, να τάσσονται ουσιαστικά υπέρ του δικαιώματος της Ηγεσίας μας, να παρεμβαίνει στη λειτουργία μας χωρίς κανένα διάλογο και μη σεβόμενη την καταγεγραμμένη στα ψηφίσματα των Συνεδρίων μας απαίτηση των συνέδρων για πλήρη εναρμόνισή μας με τον Ν.1264/82, βάσει του οποίου λειτουργούν όλες οι συνδικαλιστικές ενώσεις εργαζομένων ανά την Επικράτεια (αίτημα που ικανοποιήθηκε με τον Ν.3938/2011). Ειδικά μάλιστα, όταν η παρέμβαση αυτή δεν λειτουργεί με γνώμονα τον εκδημοκρατισμό του θεσμού μας, αλλά αντιθέτως ως σκοπό έχει το πισωγύρισμα, το διαχωρισμό μας από άλλους εργαζόμενους και την αποστέρηση κεκτημένων συνδικαλιστικών ελευθεριών μας.

 Είναι τουλάχιστον λυπηρό, συνδικαλιστές να επικροτούν με δημόσιο  λόγο, την επιχειρούμενη απαξίωση σε βάρος των αστυνομικών, που οι ίδιοι εκπροσωπούν, προβάλλοντας μάλιστα αστεία επιχειρήματα όπως ότι η απλή αναλογική επιφέρει τη διάσπαση και την κομματικοποίηση.

                 ΟΧΙ, αυτό δεν μπορώ να το δεχθώ, ούτε να το ανεχθώ!!!!!!

 Εάν οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του ανώριμο να διαχειριστεί δημοκρατικές διαδικασίες… είναι δικό του πρόβλημα και ως τέτοιο να το αντιμετωπίσει. Δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα, να βάζει ταμπελάκια «ανωριμότητας» ούτε στο συνδικαλιστικό μας κίνημα, που διαχρονικά απέδειξε την υπευθυνότητά του, ούτε στους συναδέλφους που τον εξέλεξαν για να τους εκπροσωπεί.

 Δεν μπορώ να ανεχθώ από οποιονδήποτε και ειδικά από συνδικαλιστές  να προβάλλουν αβίαστα  προσβλητικούς  ισχυρισμούς, ότι ο αστυνομικός που διαχειρίζεται και προστατεύει την ζωή και την ασφάλεια των πολιτών, αλλά και το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας μας, είναι ανώριμος να διαχειριστεί «τα του οίκου του» και έχει ανάγκη της «προστασίας» άλλων  ως προς αυτό. Όσοι είναι πρόθυμοι να «προστατεύσουν» τον αστυνομικό, ας τον προστατεύσουν από τα πραγματικά του προβλήματα, για τα οποία έχουν και αυτοί την ευθύνη. Όσο για τα υπόλοιπα… θεωρώ ότι αδιαμφισβήτητα οι αστυνομικοί έχουμε τουλάχιστον την ίδια κοινή ωριμότητα που διαθέτουν και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Το αποδείξαμε περίτρανα στις πρόσφατες διαδικασίες εκλογής εκπροσώπων μας, που διεξήχθησαν μακριά από οποιαδήποτε κομματική λογική!!!!!!

 Ο κομματισμός,  δεν επέρχεται από το δικαίωμα έκφρασης ανθρώπων που έχουν τα ίδια οράματα και τις ίδιες ιδέες ως προς τη δράση που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να επιτευχθεί η επίλυση των προβλημάτων που ταλανίζουν τον κλάδο τους.  Τα πρόσωπα είναι αυτά που επιτρέπουν ή δεν επιτρέπουν, να ανθίσει ο κομματισμός στη λειτουργία των συνδικαλιστικών ενώσεων. Όταν κάποιος «συνδικαλίζεται» με κομματικές λογικές, το ίδιο θα κάνει είτε εκλεγεί με ενιαίο ψηφοδέλτιο, είτε εκλεγεί με απλή αναλογική.

 Η μόνη διαφορά είναι ότι με την απλή αναλογική, θα έχουν πιθανότητες  εκλογής  στο Διοικητικό Συμβούλιο (άρα και δικαίωμα έκφρασης, λόγου και ψήφου) και όσοι δεν «προσκυνούν» κομματικοποιημένους «συνδικαλιστές», ενώ αντιθέτως με το προηγούμενο σύστημα (που το βιώσαμε όλοι μας και ξέρουμε τι σημαίνει) σαφώς και περιορίζονταν οι πιθανότητες εκλογής συναδέλφων που είχαν διαφορετική άποψη από αυτήν της πλειοψηφίας.

 Η απλή αναλογική, είναι το μοναδικό εκλογικό σύστημα που επιτρέπει την πολυφωνία, το δικαίωμα έκφρασης της μειοψηφίας και αποτυπώνει γνήσια τη βούληση του εκλογικού σώματος, η οποία είναι και το ζητούμενο στην πραγματική Δημοκρατία.

 Είναι λοιπόν απορίας άξιο, να βλέπουμε κάποιους συνδικαλιστές (ευτυχώς ελάχιστους) αντί να υπερασπίζουν δημοκρατικούς θεσμούς, αυτοί να τάσσονται υπέρ και να επικροτούν πρακτικές που δεν συνάδουν με την αυτούσια έννοια της δημοκρατίας.

 Είναι αυτονόητο, ότι ο συνδικαλιστής οφείλει να αγωνίζεται για τη δημοκρατία και να τη θωρακίζει, γιατί είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όπου αυτή εφαρμόζεται με την πραγματική της έννοια, ο μοναδικός κερδισμένος είναι ο λαός (στη δική μας περίπτωση οι συνάδελφοι).

                                   Αυτό δεν είναι άλλωστε το ζητούμενο;;;;;;;

 Τελειώνοντας, θέλω να καταθέσω ότι το πιο αξιοπερίεργο είναι πως βλέπουμε συνδικαλιστικούς συνδυασμούς (οι οποίοι πρέπει να τονίσω ότι οφείλουν το δικαίωμα της συγκρότησής τους, της ύπαρξής τους και της λειτουργίας τους, στον Ν.3938/2011 που θέσπισε την απλή αναλογική), να τάσσονται υπέρ της κατάργησής της, ουσιαστικά και της δικής τους κατάργησης, ισχυριζόμενοι ότι αυτό θα μας προστατεύσει από την κομματικοποίηση……

 Δηλαδή τι μας λένε;;;;  Ότι η δική τους ύπαρξη εξυπηρετεί σκοπούς κομματικοποίησης του συνδικαλιστικού μας κινήματος;;;;; Αν είναι έτσι…. ας τους κρίνουν αυτοί που τους εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους…. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι έτσι και απλά δεν αναλογίστηκαν τη διάσταση που μπορεί να πάρει μία τέτοιου είδους τοποθέτηση από την πλευρά τους.

 Σε κάθε περίπτωση όμως, σίγουρα δημιουργεί εύλογες απορίες, οποιαδήποτε τοποθέτησή τους υπέρ της κατάργησης του δικαιώματός τους να υπάρχουν και να εκφράζονται……

 Εάν δεν πιστεύουν στην σπουδαιότητα της ύπαρξής τους… τότε γιατί κόπιασαν για τη δημιουργία τους;;;;;

 Ως συνδικαλιστές, οφείλουμε να δημιουργήσουμε όραμα για τους συναδέλφους που εκπροσωπούμε, αναδεικνύοντας την σπουδαιότητα του έργου μας, την υπευθυνότητά των εργαζομένων του κλάδου μας και να αγωνιζόμαστε για την επίλυση των δικαίων αιτημάτων μας.

 Θωρακίζουμε λοιπόν τον συνάδελφο. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν εξωγενή παράγοντα, να παρεμβαίνει στη δημοκρατική λειτουργία του συνδικαλιστικού μας κινήματος και να αντιμετωπίζει τον αστυνομικό ως ανώριμο  και ανίκανο να διαχειριστεί την τύχη  και το μέλλον του.

Υπερασπίζουμε σθεναρά το δικαίωμά μας στη δημοκρατική λειτουργία.

Υπηρετούμε το συνάδελφο και όχι σχέδια κομμάτων ή πολιτικών.

 

                                                                                         ΤΖΑΤΖΑΝΑ Σταυρούλα

                                                           Πρόεδρος Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης

                                                                             Μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.Α.Σ.Υ