Το ένστολο παρακράτος των Αθηνών, "Κάντε τον Δικόπουλο αρχηγό..."

Ο τίτλος προσδιοριστικός και σε ότι μας αφορά και με τον κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί, οφείλουμε να επισημάνουμε ορισμένα οξύμωρα σχήματα, κάνοντας συγκριτικές αναγωγές με το παρελθόν.

Πέρσι, η ηγεσία πέρασε από λεπίδι ολόκληρη τη ΓΑΔΑ. Από τον αττικάρχη, τους βοηθούς του, μέχρι τον διευθυντή της Άμεσης Δράσης. Ο μόνος επιζών από το κτίριο της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν ο τότε διοικητής Ασφάλειας και αναβαπτισμένος σε αττικάρχη. Για όσους δεν θυμούνται αναφερόμαστε στο

αδιαπραγμάτευτα αναπαλλοτρίωτο κεφάλαιο για την Αστυνομία που αντικατοπτρίζεται στον κ. Δικόπουλο. Πριν όμως η ηγεσία φτάσει στο ξεκαθάρισμα εκείνου του τοπίου, ξεκίνησε από αλλού ώστε για το ... "δρομέα" μας ν' ανοίξει όσο το δυνατό περισσότερο το πεδίο της ηγεμονίας. Η περσινή έκπληξη άκουγε στο όνομα Γρηγόρης Μπαλάκος.

Η περσινή ΓΑΔΑ, δεν είχε τίποτα σε βάρος της για να της καταλογιστεί. Σε αντίθεση με τη φετινή, που όπως γράφαμε χθες, ευθύνεται για την παραλίγο κατάληψη της Βουλής, για την κατάληψη του υπουργείου Άμυνας και για τα αίσχη του τελικού κυπέλου μπάσκετ. Υπενθυνίζουμε πως η προηγούμενη ηγεσία της ΓΑΔΑ που αποκεφαλίστηκε για χάρη του πολύφερνου Δικόπουλου, είχε διασχειριστεί τρεις κατά σειρά τελικούς μπάσκετ χωρίς ν' ανοίξει μύτη. Αν είχε ανοίξει, το πιθανότερο είναι ότι θα τους είχαν κρεμάσει στο Σύνταγμα. Φέτος, το μάρμαρο το πλήρωσε ο Χασομέρης κι όλα καλά. Αυτά για να ξέρουμε για τί μιλάμε και για να μην ξεχνιόμαστε.

Φέτος, για χάρη του κ. Δικόπουλου οι προστάτες του, πράσινοι, βένετοι, ροζ, κόκκινοι ή οποιαδήποτε άλλη πολιτική απόχρωση θέλετε να βάλετε μέσα θα είστε, όπως και ο κοριός, καρατομήθηκε ακόμη ένα φαβορί. Ακόμη ένας μνηστήρας. Πέρσι ήταν ο κ. Μπαλάκος, φέτος ο κ. Παπαδόπουλος. Γιατί λοιπόν το κούραζετε το πράγμα; Κάντε τον Δικόπουλο να τελείώνουμε.

Να ξεχρεώσετε εσείς τα δικά σας γραμμάτια κι αυτός τη μωροματαιοφιλοδοξία του, το εύρος της οποίας θ' αντιληφθεί όταν θα ηχήσει βαριά πίσω του η πόρτα της εξόδου...