"Και ο χρόνος κυλάει, τα λεπτά στριμώχνονται το ένα πλάι στο άλλο και οι μέρες σφυρίζουν ανέμελες. Οι σκέψεις μας ξεγλιστρούν απ' τις δικτατορίες των ρολογιών και των μονότονων επαναλήψεων και επιζητούν ατραπούς παράβασης.
Τα πρωινά ξυπνητήρια ηχούν δυνατά στ' αυτιά μας, οι πανομοιότυπες φιγούρες στους δρόμους μας τρομάζουν, οι εφιάλτες μας τα
Τα πρωινά ξυπνητήρια ηχούν δυνατά στ' αυτιά μας, οι πανομοιότυπες φιγούρες στους δρόμους μας τρομάζουν, οι εφιάλτες μας τα
βράδια παραμονεύουν...
Τα όνειρα διακόπτονται από κυνηγητά, ουρλιαχτά βασανιστηρίων, τελευταία λόγια εκτελεσθέντων και αυτόχειρων. Από αναστεναγμούς απόβλητων μεταναστών, κλάματα μικρών παιδιών, μυστικά φυλακισμένων αδερφών.
Ο ήσυχος ύπνος τα βράδια στη μητρόπολη, στις σκοτεινές κρεβατοκάμαρες, κάτω απ' τα αιματοβαμμένα σεντόνια είναι υποκριτικός. Πώς μπορεί άραγε κάποιος ή κάποια να βυθίζεται στον ύπνο του, να κλείνει τα μάτια του και να ονειρεύεται ενώ ταυτόχρονα οι σκιές στους δρόμους είναι υπό διωγμό; Πώς μπορεί η συνείδηση να εφησυχάζεται πάνω σε ένα μαξιλάρι όταν όλου του κόσμου το αίμα τις νύχτες ρέει στις λεωφόρους των αναστεναγμών;
Μειοψηφίες, μετρημένοι στα δάχτυλα ανάμεσα στα πλήθη, μάτια που γυαλοκοπάνε μίσος και αγάπη... Ρίσκα που πληρώνονται με χρόνια φυλακής. Ρίσκα που εξοφλούνται με ταξίδια σε άλλους κόσμους. Επιλογές και αποφάσεις ζωής ποτισμένα με ελπίδες, προσδοκίες μα και απογοητεύσεις, αδιέξοδα. Ανταλλαγές ματιών, ανήσυχα βλέμμα, λίγα όπλα, φαντασία, φόβος, ανακούφιση.
Μια βόλτα στη πόλη. Εκατοντάδες στόχοι. Δε ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Κτίρια και άνθρωποι, εχθρικές αναπαραστάσεις της κυριαρχίας.
Μια βόλτα μέσα στη πόλη, στις αποπνικτικές γειτονιές της. Αναζητώντας, ψάχνοντας, τσεκάροντας...
Δύο περιπολικά στο συνεργείο. Μας χωρίζει μόνο μια τζαμαρία. Δεν είναι τίποτα. Είναι ευκαιρία.
Δευτέρα 19/11, ξημερώματα. Οδός Αριστομένους, Γουδί. Κατεβάζουμε τη τζαμαρία του συνεργείου και πυρπολούμε τα δύο περιπολικά. Οι υλικές ζημιές στο συνεργείο δε μας αφορούν, ας το ξανά σκεφτεί ο επόμενος ρουφιάνος συνεργειάς λίγο καλύτερα την επόμενη φορά που θα σπεύσει να επιδιορθώσει τα κωλάδικα...
Παντού, πάντα, όπως νομίζει ο καθένας. Επίθεση στα γουρούνια της αστυνομίας.
Δύο καμμένα περιπολικά είναι δύο περιπολικά λιγότερα. Στα συνεργεία τους, στα σπίτια τους, στα τμήματα τους, στο δρόμο επιστροφής απ' τη δουλειά τους.
Δεν υπάρχει εκεχειρία με τους ένστολους φύλακες του καθεστώτος. Με τα 'παιδιά' που για λίγα ευρώ επιλέγουν να προστατεύουν την τάξη και την ασφάλεια. Στόχος μας και όλοι όσοι συνεργάζονται με τους μπάτσους καθώς και οι ρουφιάνοι τους.
Χιλιάδες λόγοι, άπειρες αφορμές, πολλά περιστατικά...
Για τους νεκρούς συντρόφους μας...
Για νεαρούς που φιλοδωρήθηκαν με σφαίρες επειδή δε σταμάτησαν σε κάποιο μπλόκο...
Για τους επικίνδυνους και περήφανους εγκληματίες που πέσαν νεκροί σε μάχες με τα σκυλιά του καθεστώτος...
Για όλους και όλες, με τις σφαίρες καρφωμένες στα σώματα τους, με τις χειροπέδες πισθάγκωνα στα πίσω καθίσματα των περιπολικών...
Για τους κολασμένους του κόσμου μας που ξευτιλίζονται, βασανίζονται, ξυλοκοπούνται σε τμήματα, φυλακές, απόμερα σοκάκια...
Για τις πόρνες που βιάζονται από ένστολα καθίκια...
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ, ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΟΔΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Στέλνουμε τη πιο ζεστή αγκαλιά μας στα αλάνια απ' τη Σαλόνικα Μ. Τσιλιανίδη, Σ. Τζίφκα και Δ. Δημτσιάδη που δικάζονται αυτό το διάστημα για την υπόθεση του Ταύρου και του Βύρωνα.
Αισθανόμαστε συντάκτες του τελευταίους σας κειμένου για το δικαστήριο αδέρφια, υιοθετούμε κάθε λέξη του...
Δίπλα σε όλους όσους διώκονται ή δικάζονται αυτό το διάστημα.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ...
ΥΓ.1. Μια γροθιά υψωμένη στα συντρόφια στο Αγρίνιο που συγκρούστηκαν με τους μπάτσους την ημέρα εγκαινίων της Χρυσής Αυγής.
ΥΓ.2. <<Μιλάνε για λαούς, μιλάνε για μάζες, κανένας απ ‘αυτούς δεν μπόρεσε ποτέ να νιώσει την ένταση, το πάθος, την κορύφωση και την πτώση κόσμων ολόκληρων σε ένα μονάχα 24ωρο από τη ζωή του επαναστάτη.>>
Καλό ταξίδι στο Χρόνη Μίσσιο...
ΥΓ.3. Απλά για την ιστορία, η συγκεκριμένη ενέργεια αποκρύφτηκε εντελώς( και επιμελώς) απ' όλα τα μίντια...
Κύκλοι Παραβατικών
Πυρήνας Επαναστατικής Αλητείας
Τα όνειρα διακόπτονται από κυνηγητά, ουρλιαχτά βασανιστηρίων, τελευταία λόγια εκτελεσθέντων και αυτόχειρων. Από αναστεναγμούς απόβλητων μεταναστών, κλάματα μικρών παιδιών, μυστικά φυλακισμένων αδερφών.
Ο ήσυχος ύπνος τα βράδια στη μητρόπολη, στις σκοτεινές κρεβατοκάμαρες, κάτω απ' τα αιματοβαμμένα σεντόνια είναι υποκριτικός. Πώς μπορεί άραγε κάποιος ή κάποια να βυθίζεται στον ύπνο του, να κλείνει τα μάτια του και να ονειρεύεται ενώ ταυτόχρονα οι σκιές στους δρόμους είναι υπό διωγμό; Πώς μπορεί η συνείδηση να εφησυχάζεται πάνω σε ένα μαξιλάρι όταν όλου του κόσμου το αίμα τις νύχτες ρέει στις λεωφόρους των αναστεναγμών;
Μειοψηφίες, μετρημένοι στα δάχτυλα ανάμεσα στα πλήθη, μάτια που γυαλοκοπάνε μίσος και αγάπη... Ρίσκα που πληρώνονται με χρόνια φυλακής. Ρίσκα που εξοφλούνται με ταξίδια σε άλλους κόσμους. Επιλογές και αποφάσεις ζωής ποτισμένα με ελπίδες, προσδοκίες μα και απογοητεύσεις, αδιέξοδα. Ανταλλαγές ματιών, ανήσυχα βλέμμα, λίγα όπλα, φαντασία, φόβος, ανακούφιση.
Μια βόλτα στη πόλη. Εκατοντάδες στόχοι. Δε ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Κτίρια και άνθρωποι, εχθρικές αναπαραστάσεις της κυριαρχίας.
Μια βόλτα μέσα στη πόλη, στις αποπνικτικές γειτονιές της. Αναζητώντας, ψάχνοντας, τσεκάροντας...
Δύο περιπολικά στο συνεργείο. Μας χωρίζει μόνο μια τζαμαρία. Δεν είναι τίποτα. Είναι ευκαιρία.
Δευτέρα 19/11, ξημερώματα. Οδός Αριστομένους, Γουδί. Κατεβάζουμε τη τζαμαρία του συνεργείου και πυρπολούμε τα δύο περιπολικά. Οι υλικές ζημιές στο συνεργείο δε μας αφορούν, ας το ξανά σκεφτεί ο επόμενος ρουφιάνος συνεργειάς λίγο καλύτερα την επόμενη φορά που θα σπεύσει να επιδιορθώσει τα κωλάδικα...
Παντού, πάντα, όπως νομίζει ο καθένας. Επίθεση στα γουρούνια της αστυνομίας.
Δύο καμμένα περιπολικά είναι δύο περιπολικά λιγότερα. Στα συνεργεία τους, στα σπίτια τους, στα τμήματα τους, στο δρόμο επιστροφής απ' τη δουλειά τους.
Δεν υπάρχει εκεχειρία με τους ένστολους φύλακες του καθεστώτος. Με τα 'παιδιά' που για λίγα ευρώ επιλέγουν να προστατεύουν την τάξη και την ασφάλεια. Στόχος μας και όλοι όσοι συνεργάζονται με τους μπάτσους καθώς και οι ρουφιάνοι τους.
Χιλιάδες λόγοι, άπειρες αφορμές, πολλά περιστατικά...
Για τους νεκρούς συντρόφους μας...
Για νεαρούς που φιλοδωρήθηκαν με σφαίρες επειδή δε σταμάτησαν σε κάποιο μπλόκο...
Για τους επικίνδυνους και περήφανους εγκληματίες που πέσαν νεκροί σε μάχες με τα σκυλιά του καθεστώτος...
Για όλους και όλες, με τις σφαίρες καρφωμένες στα σώματα τους, με τις χειροπέδες πισθάγκωνα στα πίσω καθίσματα των περιπολικών...
Για τους κολασμένους του κόσμου μας που ξευτιλίζονται, βασανίζονται, ξυλοκοπούνται σε τμήματα, φυλακές, απόμερα σοκάκια...
Για τις πόρνες που βιάζονται από ένστολα καθίκια...
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ, ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΟΔΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Στέλνουμε τη πιο ζεστή αγκαλιά μας στα αλάνια απ' τη Σαλόνικα Μ. Τσιλιανίδη, Σ. Τζίφκα και Δ. Δημτσιάδη που δικάζονται αυτό το διάστημα για την υπόθεση του Ταύρου και του Βύρωνα.
Αισθανόμαστε συντάκτες του τελευταίους σας κειμένου για το δικαστήριο αδέρφια, υιοθετούμε κάθε λέξη του...
Δίπλα σε όλους όσους διώκονται ή δικάζονται αυτό το διάστημα.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ...
ΥΓ.1. Μια γροθιά υψωμένη στα συντρόφια στο Αγρίνιο που συγκρούστηκαν με τους μπάτσους την ημέρα εγκαινίων της Χρυσής Αυγής.
ΥΓ.2. <<Μιλάνε για λαούς, μιλάνε για μάζες, κανένας απ ‘αυτούς δεν μπόρεσε ποτέ να νιώσει την ένταση, το πάθος, την κορύφωση και την πτώση κόσμων ολόκληρων σε ένα μονάχα 24ωρο από τη ζωή του επαναστάτη.>>
Καλό ταξίδι στο Χρόνη Μίσσιο...
ΥΓ.3. Απλά για την ιστορία, η συγκεκριμένη ενέργεια αποκρύφτηκε εντελώς( και επιμελώς) απ' όλα τα μίντια...
Κύκλοι Παραβατικών
Πυρήνας Επαναστατικής Αλητείας
Από το athens.indymedia