- Στην πιο απλούστερη μορφή της η αναρρίχιση είναι η πράξη του να ανεβαίνεις, ειτε πάνω σε ένα βράχο, σε ένα βουνό είτε σε τεχνητό τοίχο. Έχει πολλούς τύπους, στύλ και παραλλαγές. Η ιστορία της αναρρίχησης ξεκινά απο την ορειβασία, οι ορειβάτες πάντα προσπαθούσαν να βρούν νέους δρόμους, πιο προκλητικούς. Περιτό να πούμε οτι η αναρρίχηση βράχου είναι η ανάβαση σε απότομα βράχια και πλαγιές.
Για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα η αναρρίχηση ήταν ένα κομάτι της ορειβασίας όπου οι ορειβάτες σκαρφάλωναν διαδρομές για να προετοιμαστούν για μια αποστολή αναρρίχησης. Χρησίμευε ως μορφή εκπαίδευσης ωστέ να βελτιώσουν τις τεχνικές τους. Τη δεκαετία του 1920 έγινε σταδιακά γνωστό στην Αμερική ως βασικός παράγοντας για την ορειβασία και το 1950 έγινε επίσημα αυτόνομο σπορ. Όλο και περισσότεροι ενθουστιάστηκαν με αυτό το σπορ και η φυσική εξέλιξη ήταν να φτιάξουν την περίφημη βαθμολόγιση. Αυτή δείχνει την δυσκολία της ανάβασης και την ικανότητα του ορειβάτη να αναρριχηθεί. Δεδομένου οτι η αναρρίχηση έγινε γνωστή σε πολλές χώρες σε διαφορετικές στιγμές του χρόνου αρκετές χώρες έκαναν χρήση του δικού τους συστήματος βαθμολόγησης της δυσκολίας.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια η τάση ήταν οι διαδρομές να είναι πιο κοντές αλλά πιο δύσκολες. Γνωρίζοντας οτι η αναρρίχηση βράχου ως υπαίθρια δραστηριότητα που είναι μπορεί να καταστεί επικίνδυνη τα μέτρα προστασίας και η ασφάλεια τα παίρναν σοβαρά υπόψη. Όσο οι διαδρομές γινόντουσαν όλο και πιο δύσκολες ειδικές τεχνικές, εργαλεία και εξοπλισμός αναπτύχθηκαν.
Η ιστορία μας λέει οτι η αναρρίχηση ήταν ένα παρακλάδι της ορειβασίας. Απο τότε που έγινε αυτόνομο άθλημα εξελίχθηκε πάρα πολύ. Άνθρωποι απο όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν απορροφηθεί απο αυτή την απαιτιτική δραστηριότητα. Τα εργαλεία, ο εξοπλισμός και οι τεχνικές εξελίσονται καθημερινά.
Δημοσίευση σχολίου
κάνε το δικό σου σχόλιο