Για τις αδικοχαμένες ψυχούλες. . .

Μανούλα ήρθα ,είμαι καλά
το ξέρω πως άργησα λιγάκι
μα πέρασα απτή παλιά μας γειτονιά. . .

Ήθελα να χαιρετήσω τον παππού και τη γιαγιά
μα δε τους βρήκα πια εκεί
χαλάσματα η γειτονιά. . .

Μυρισα την αγουρη τη λεμονια
και τα παιχνίδια που κρεμοντουσαν εκεί
σαν παίζαμε με τ'αλλα  τα παιδιά. . .

Τα ποδηλατακια τα μικρά
παλιοσιδερα γιναν κι αυτά
απ του πολέμου τη δίνη που χτυπά. . .

Ξαναγύρισα στη βάρκα τη παλιά
και δεν σε βρήκα εκεί μαμά
γιατί σ αγκάλιασε το κύμα που περνά. . .

Φωναζες τον αδερφό μου δυνατά
και παλευες με τα θαλάσσια χτικια
για να σ ακούσει και να ρθει κοντά. . .

Μα φύγατε κι οι δυο σας μακριά
κι έμεινα με τον καλό μπαμπά
καθώς με κοιμησε με δύο φιλιά. . .

Κρεββάτι μου η άμμος καφετιά
και σκέπασμα δύο κύματα πλατιά
με όνειρο να ζήσω ειρηνικά. . .

Τώρα είμαι σε σένανε  μαμά
και δίπλα στον καλό Θεό
μακριά απτον κόσμο τον απονο και τον σκληρό. . .

Για όλες τις αγγελικες ψυχουλες που θυσιαζονται στο βωμό του συμφέροντος. . .
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΝΔΕΛΕΝΗ