Εύχομαι σε όλους καλά Χριστούγεννα και επιτέλους λίγα χαμόγελα ευτυχίας για
εμάς τους πυροσβέστες.
Δύο χρόνια αγώνων, υπομονής, θέλησης, αντοχής, επιμονής. Υπήρξαν και στιγμές απογοήτευσης, στενοχώριας, με έντονο το αίσθημα της αδικίας εις βάρος μας. Εμείς όμως ήμασταν εκεί, προσηλωμένοι στον στόχο μας, γιατί σε αυτό πιστεύαμε. Δεν τα παρατήσαμε ποτέ όσο και αν αυτό ήθελαν να γίνει γιατί μας είχαν ξεγραμμένος. Εμείς όμως δεν φύγαμε ποτέ. Μείναμε εκεί, μέχρι να καταφέρουμε αυτό για το οποίο ξεκινήσαμε τον δικό μας "πόλεμο". Δυο χρόνια άνισου πολέμου εις βάρος μας για να μην μπούμε στο σώμα. Εμείς όμως παλέψανε σθεναρά. Αντισταθήκαμε και τα ανατρέψαμε όλα.
Πιστεύω ότι , με αυτόν τον τρόπο, είναι πιο γλυκιά ή πρόσληψή μας γιατί πέρασε από πολλά στάδια, από πολλές συμπληγάδες. Είναι όμορφο το αίσθημα της δικαίωσης. Είναι ωραίο να βγαίνεις ΝΙΚΗΤΗΣ μετά από μια "μάχη" που έδωσες. Νιώθεις υπέροχα με τον εαυτό σου και δένεσαι περισσότερο με αυτό για το οποίο πάλεψες. Το αγαπάς περισσότερο. Το θεωρείς "πιο δικό σου". Γίνεσαι ένα με αυτό.
Απο χθές λοιπόν, σταματάμε να είμαστε υποψήφιοι δόκιμοι πυροσβέστες και γινόμαστε και επίσημα εν ενεργεία Πυροσβέστες.
Ο αγώνας μας, έστω και λίγο καθυστερημένα, δικαιώθηκε. Σημασία όμως δεν έχει ο χρόνος αλλά η ΝΙΚΗ. Αυτό είναι που μένει.
Να παλεύεται για ότι θέλετε, για ότι αγαπάτε, για ότι έχετε βάλει στόχο. Θέλει όμως υπομονή και επιμονή. Να το αγκαλιάζετε και να πιστέψετε σε αυτό. Και να είστε σίγουροι ότι, μόνο ΝΙΚΗΤΕΣ θα βγείτε στο τέλος. Αρκεί να το πιστέψετε βαθιά μέσα σας και να είστε έτοιμοι να κάνετε τα πάντα για αυτό. Ίσως χρειαστεί να θυσιάζεται μερικά πράγματα, όπως χρόνο, χρήμα και πολλά άλλα. Αυτό όμως που θέλεις, αυτό είναι πάνω απ' όλα. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο και οποιαδήποτε θυσία.
Εμείς οι 225 δεν επαναπαυόμαστε στις "δάφνες της νίκης μας". Μια ΝΊΚΗ η οποία σίγουρα προήλθε επειδή κάποια παιδιά (όλοι ξέρουμε ποιοι είναι) πάλεψαν και μόχθησαν πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους. Αυτοί είναι που μας έδωσαν το έναυσμα να ακολουθήσουμε και εμείς.
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας, για τους υπόλοιπους 500 συναδέλφους. Ο αγώνας δεν σταματάει ποτέ.
Να είστε πάντα καλά και να χαμογελάτε.
Δύο χρόνια αγώνων, υπομονής, θέλησης, αντοχής, επιμονής. Υπήρξαν και στιγμές απογοήτευσης, στενοχώριας, με έντονο το αίσθημα της αδικίας εις βάρος μας. Εμείς όμως ήμασταν εκεί, προσηλωμένοι στον στόχο μας, γιατί σε αυτό πιστεύαμε. Δεν τα παρατήσαμε ποτέ όσο και αν αυτό ήθελαν να γίνει γιατί μας είχαν ξεγραμμένος. Εμείς όμως δεν φύγαμε ποτέ. Μείναμε εκεί, μέχρι να καταφέρουμε αυτό για το οποίο ξεκινήσαμε τον δικό μας "πόλεμο". Δυο χρόνια άνισου πολέμου εις βάρος μας για να μην μπούμε στο σώμα. Εμείς όμως παλέψανε σθεναρά. Αντισταθήκαμε και τα ανατρέψαμε όλα.
Πιστεύω ότι , με αυτόν τον τρόπο, είναι πιο γλυκιά ή πρόσληψή μας γιατί πέρασε από πολλά στάδια, από πολλές συμπληγάδες. Είναι όμορφο το αίσθημα της δικαίωσης. Είναι ωραίο να βγαίνεις ΝΙΚΗΤΗΣ μετά από μια "μάχη" που έδωσες. Νιώθεις υπέροχα με τον εαυτό σου και δένεσαι περισσότερο με αυτό για το οποίο πάλεψες. Το αγαπάς περισσότερο. Το θεωρείς "πιο δικό σου". Γίνεσαι ένα με αυτό.
Απο χθές λοιπόν, σταματάμε να είμαστε υποψήφιοι δόκιμοι πυροσβέστες και γινόμαστε και επίσημα εν ενεργεία Πυροσβέστες.
Ο αγώνας μας, έστω και λίγο καθυστερημένα, δικαιώθηκε. Σημασία όμως δεν έχει ο χρόνος αλλά η ΝΙΚΗ. Αυτό είναι που μένει.
Να παλεύεται για ότι θέλετε, για ότι αγαπάτε, για ότι έχετε βάλει στόχο. Θέλει όμως υπομονή και επιμονή. Να το αγκαλιάζετε και να πιστέψετε σε αυτό. Και να είστε σίγουροι ότι, μόνο ΝΙΚΗΤΕΣ θα βγείτε στο τέλος. Αρκεί να το πιστέψετε βαθιά μέσα σας και να είστε έτοιμοι να κάνετε τα πάντα για αυτό. Ίσως χρειαστεί να θυσιάζεται μερικά πράγματα, όπως χρόνο, χρήμα και πολλά άλλα. Αυτό όμως που θέλεις, αυτό είναι πάνω απ' όλα. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο και οποιαδήποτε θυσία.
Εμείς οι 225 δεν επαναπαυόμαστε στις "δάφνες της νίκης μας". Μια ΝΊΚΗ η οποία σίγουρα προήλθε επειδή κάποια παιδιά (όλοι ξέρουμε ποιοι είναι) πάλεψαν και μόχθησαν πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους. Αυτοί είναι που μας έδωσαν το έναυσμα να ακολουθήσουμε και εμείς.
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας, για τους υπόλοιπους 500 συναδέλφους. Ο αγώνας δεν σταματάει ποτέ.
Να είστε πάντα καλά και να χαμογελάτε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ
Έχω πει πολλές φορές πως στην Ζωή μας υπάρχουν άνθρωποι και ανθρωπάκια ο φίλος αναγνώστης Σωτήρης είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ με Α κεφαλαίο.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΥΝΑΔΕΡΦΕ!!!
Δημοσίευση σχολίου
κάνε το δικό σου σχόλιο