ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ ΕΝ ΕΤΗ 2013-Της Κατερίνας Μανδελένη
-Σήμερα παιδιά μου,θα συζητήσουμε για το τί επάγγελμα θέλει να ακολουθήσει ο καθένας σας όταν μεγαλώσει και γιατί.
-Κυρία,κυρία!
-Ορίστε κωστάκη.
-Εγώ όταν μεγαλώσω θα ήθελα να γίνω γιατρός!
-Τέλειο επάγγελμα που απαιτεί όμως μεγάλη προσπάθεια και μελέτη.Αλήθεια το θέλεις τόσο πολύ;
-Ναι κυρία!Θέλω να γίνω σπουδαίος γιατρός και να γιατρεύω τους φτωχούς ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν.
-Μπράβο Κωστάκη!Αν προσπαθήσεις γι αυτό είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις!
-Κυρία,κυρία,κυρία!
-Ορίστε Μαργαρίτα.
-Εγώ θα ήθελα να γίνω κομμώτρια σαν τη μαμά μου!
-Σπουδαία επιλογή!Για πες μας και για ποιό λόγο θα ήθελες να γίνεις κομμώτρια;
-Για να κάνω τον κόσμο πιο όμορφο και χαμογελαστό.Οι κυρίες που έρχονται να τις κουρέψει η μαμά μου φαίνονται θλιμμένες και κακομούτσουνες ενά όταν τις κουρεύει φεύγουν όμορφες και χαμογελαστές!
Η τάξη αμέσως ξεσπά σε γέλια κυρίως για την έκφραση ''κακομούτσουνες'' που χρησιμοποίησε η Μαργαρίτα.
-Για ηρεμία παιδιά!Προσπάθησε η δασκάλα να σταματήσει τη φασαρία που επικρατούσε και αμέσως το μάτι της έπεσε στην μικρή Μαλβίνα που ψιθύριζε κάτι στο αυτί της διπλανής της.
-Μαλβίνα τί έχεις να πεις εσύ πάνω σε αυτό που συζητάμε;
-Ποιό κυρία;Είπε η Μαλβίνα με μία έκφραση γεμάτη απορία δίνοντας στη δασκάλα να καταλάβει ότι δεν συμμετείχε καθόλου στη συζήτηση.
-Μα καλά πού έχετε το μυαλό σας;Τελοσπάντων.Αν θέλεις μπορείς να μας πεις τί επάγγελμα θα ήθελες να ακολουθήσεις και γιατι;
Η Μαλβίνα έδειχνε να είναι σκεφτική για λίγο αλλά μετά από ένα λεπτό με ύφος πάρα πολύ σοβαρό απάντησε:
-Θα ήθελα να γίνω πρωθυπουργός!
Η τάξη πάλι ξεσπά σε γέλια ακόμα πιο δυνατά κάνοντας την Μαλβίνα να κοκκινήσει από την κοτσάνα που νόμιζε πως ξεστόμισε.Η δασκάλα κοπάνησε με δύναμη την παλάμη της στην έδρα.
-Ησυχία!Όποιον ξαναδώ να γελάσει θα τον πετάξω έξω!Λοιπόν,για πες μας Μαλβίνα μου γιατί θες να επιλέξεις ένα τόσο δύσκολο και υπεύθυνο επάγγελμα;
-Γιατί είναι το καλύτερο επάγγελμα από όλα.Άμα γίνω πρωθυπουργός θα έχει όλος ο κόσμος δουλειά και δεν θα απολύω κανέναν!Τα παιδιά θα έχουν δωρεάν μάθηση και κολατσιό για το σχολείο.Επίσης θα φτιάξω και περισσότερες παιδικές χαρές για να παίζουν με ασφάλεια!
-Ενδιαφέρον το κίνητρο σου,αλλά είναι πολύ δύσκολο να γίνεις πρωθυπουργός,αλλά αφού το θέλεις τόσο πολύ στο εύχομαι,όμως να μην αλλάξεις ποτέ τον χαρακτήρα σου.
-Σας ευχαριστώ κυρία,απάντησε η Μαλβίνα και χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασμα.
-Λοιπόν,παιδιά μου,επειδή δεν προλάβαμε να συζητήσουμε όλοι για το τί επάγγελμα θα θέλατε να κάνετε και γιατί,θα το γράψετε σαν έκθεση στο σπίτι.
-Όοοοχχιιιιιιιιιι...Φώναξαν τα παιδιά με ένα ύφος βαρεμάρας.
-Ανυπομονώ να δω λοιπόν!Καλό σας μεσημέρι!Είπε η δασκάλα και χαιρέτησε τους μαθητές της.
Η μικρή Μαλβίνα μάζεψε γρήγορα την τσάντα της και πήρε σιγά σιγά το δρόμο για το σπίτι της.Εκεί την περίμενε η μαμά της.Η μαμά της ήταν άνεργη,θύμα της κρίσης όπως και πολλοί γονείς άλλωστε,ενώ ο μπαμπάς της είχε φύγει πολλά χρόνια από τη ζωή.
-Μαμά,τι καλό μαγείρεψες πεινάω σαν λύκος!Είπε η Μαλβίνα στη μαμά της και της έδωσε ένα δυνατό φιλί καθώς πήγαινε να αφήσει την τσάντα της.
-Μακαρόνια έφτιαξα παιδί μου.
-Πάλι μακαρόνια!Είπε με ένα βαριεστημένο ύφος η Μαλβίνα..
-Αφού είμαστε μακαρονάδες!Απάντησε με χαμόγελο η μητέρα στη Μαλβίνα χωρίς να θέλει να της δείξει την στεναχώρια της που δεν είχε να της μαγειρέψει κάτι καλύτερο.Αλλά μην στεναχωριέσαι,συνέχισε,μεθαύριο θα σου φτιάξω κοτόπουλο με πατατούλες που σ'αρέσουν!
Μεθαύριο η μητέρα θα πήγαινε στην τράπεζα τροφίμων για να της δώσουν αυτά που της αναλογούσαν,όχι μόνο σε αυτή,αλλά και σε χιλιάδες άλλους συνανθρώπους μας.
-Τέλεια!Της απάντησε η Μαλβίνα.Αλλά μην στεναχωριέσαι,όταν μεγαλώσω θα έχεις κι εσύ δουλειά και όλος ο κόσμος και το σημαντικότερο θα τρώμε ότι θέλουμε!
-Ναι ε;
-Αμέ!Θα γίνω πρωθυπουργός!
-Υπέροχα!Τώρα πλέον δεν ανησυχώ!Είπε η μητέρα στην Μαλβίνα και της τσίμπησε με τρυφερότητα το μάγουλο.
Αφού τελείωσαν το φαγητό,αποφάσισαν να κάτσουν στο μέσα δωμάτιο που το είχαν σαν καθιστικό αλλά και σαν υπνοδωμάτιο.Ήταν ένας μικρός χώρος,πολύ παγωμένος,που η υγρασία σου τρύπαγε το κόκκαλο.Το κρύο όμως και κυρίως η υγρασία ήταν ανυπόφορη που οι κουβέρτες όπου είχαν σκεπαστεί δεν βοηθούσαν καθόλου την κατάσταση.
-Μαμά κρυώνω πάρα πολύ.Είπε με τρεμάμενη φωνή η Μαλβίνα στη μητέρα της.
Η μητέρα της Μαλβίνας χωρίς δεύτερη σκέψη,βγήκε στη μικρή βεράντα και έφερε μέσα το αυτοσχέδιο μαγκάλι και λίγα κάρβουνα που είχε.Η Μαλβίνα πήρε τα σπίρτα για να βοηθήσει τη μητέρα της να ανάψει τη φωτιά μπας και ζεσταθούνε λιγάκι,αφού δεν είχαν άλλο τρόπο θέρμανσης.
-Άσε με να την ανάψω εγώ!Της είπε με μιά λαχτάρα,επειδή της άρεσε πολύ αυτή η διαδικασία.
-Όχι Μαλβινάκι μου είναι πολύ επικίνδυνο!Αν θές άναψε το σπίρτο και δώστο μου να βάλω εγώ τη φωτιά.
Δείχνοντας ικανοποιημένη η Μαλβίνα ότι έστω και με το άναμμα του σπίρτου θα συνέβαλλε με κάποιον τρόπο στη διαδικασία της θέρμανσης του σπιτιού,αρκέστηκε να το ανάψει.Το άναψε και το έδωσε αμέσως στη μητέρα της να το βάλει στο μαγκάλι.Αφού η μητέρα το άναψε καθίσανε υπομονετικά και οι δύο γύρω του,περιμένοντας να ζεσταθούνε.Η ώρα πέρναγε αλλά παρά την ασφυκτική μυρωδιά από τα κάρβουνα,η Μαλβίνα με τη μητέρα της άρχισαν να ζεσταίνονται.
-Ευτυχώς που έχουμε κι αυτό το μαραφέτι και κάνουμε τη δουλειά μας!Είπε η μητέρα της Μαλβίνας.
-Πράγματι,αλλά όταν μεγαλώσω θα σου πάρω την καλύτερη σόμπα να ζεσταίνεσαι μανούλα μου!Είπε η Μαλβίνα στη μητέρα της και την αγκάλιασε σφιχτά.
Η μυρωδιά και η ζέστη ήταν από τα κάρβουνα του μαγκαλιού επικρατούσαν πολύ έντονα,ώσπου η μητέρα και η Μαλβίνα κοιμήθηκαν αγκαλιασμένες. . .
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα!Απορημένη η μητέρα πάει να ανοίξει χωρίς να περιμένει κανέναν.Ο πατέρας!.Μόλις τον είδανε τρέξανε και οι δύο στην αγκαλιά του.Εκείνη τη στιγμή τις πήρε και τις δύο κοντά του και τις οδήγησε σε ένα σπίτι πάρα πολύ ζεστό που δεν υπήρχε χειμώνας.Εκεί είχε ένα κήπο γεμάτο λουλούδια και πεταλούδες για τη μαμά,και ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια για τη Μαλβίνα!Δεν θέλανε με τίποτα να γυρίσουν στην παλιά τους ζωή,ήταν τόσο όμορφα με τον μπαμπά...
Ήταν μια μικρή και πολύ σύντομη ιστορία,αφιερωμένη στη μικρή Σάρα από τη Σερβία που έφυγε από τη ζωή πολύ άδικα προσπαθώντας να ζεσταθεί.Ας είναι το τελευταίο θύμα της ελεεινής κοινωνικοπολιτικής κατάστασης που επικρατεί.ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΚΑΛΙ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ.
Καλό ταξίδι αγγελούδι...
http://andreaskaterina2012patra.blogspot.gr/
Δημοσίευση σχολίου
κάνε το δικό σου σχόλιο