Ένας άγγελος στον παράδεισο - Αφιερωμένο σ’ ένα κορίτσι 14 χρόνων θύμα των ναρκωτικών - Του Κων/νου Τζέκη
Πέταξε, κοντά στον ήλιο σαν τον Ίκαρο και ο ήλιος της έκαψε τα ανώριμα φτερά της, πριν καλά-καλά ανασάνει, πριν αντικρίσει τη ζωή με τα μάτια της, πριν η ζωή της δώσει την ευκαιρία να
χαμογελάσει.
Και ήταν μόνο δεκατεσσάρων χρόνων.
Πέταξε με ξένα φτερά, με τα φτερά της ύπουλης κόκας που της έταζε ονειρεμένα ταξίδια και χρωματιστά πουλιά και σάπιους παραδείσους και μελωδίες από κύμβαλα αλαλάζοντα, μέχρι να την οδηγήσει κοντά στη φωτιά και να της ψαλιδίσει τη ζωή.
Και ήταν μόνο δεκατεσσάρων χρόνων.
Πέταξε καβαλώντας το τρελό άλογο της κοκαΐνης που το οδηγούσε ο χάροντας μεταμορφωμένος σε ωραιότατο νεαρό, ντυμένο με μοντέρνα ρούχα και μοσχοβολώντας κολόνιες και οπλισμένος με το χαμόγελο του δήμιου που ευχαριστιέται για το μακάβριο αποτέλεσμα του θηριώδους έργου του.
Και ήταν μόνο δεκατεσσάρων χρόνων.
Πέταξε πριν χαρεί τις απόκρυφες στιγμές της ζωής, τον έρωτα, την αγνότητα της παιδικής της ηλικίας, τις κούκλες της και τα παιχνίδια με τους συμμαθητές της, στην αλάνα.
Και ήταν μόνο δεκατεσσάρων χρόνων.
Οι χαμογελαστοί νεκροθάφτες της, οι υπεύθυνοι που δεν βρίσκονται ποτέ όταν η ευθύνη αναζητά απαντήσεις, οι κάθε λογής ευαίσθητοι μπροστάρηδες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ασφαλώς θα ρίξουν το στεφάνι της ανείπωτης παρηγοριάς, στον υγρό τάφο των δακρύων της απαρηγόρητης μάνας.
Η κοινωνία θα αναζητήσει απαντήσεις για το πρόβλημα των ναρκωτικών και θα της πασάρουν έτσι για να την κοροϊδέψουν στατιστικά και άλλα τερτίπια για να στεγνώσουν τα δάκρυα της μάνας και της κοινωνίας και να βάψουν με τον χρωστήρα του αθέατου καλλιτέχνη τα κόκκινα δάκρυα σε μπλε ή σε λευκά για να εξαγνίσουν το κακό.
Όλοι θα αναθεματίσουμε αλλά θα δεχθούμε την κακή μοίρα, σαν φυσικό επακόλουθο της ζωής, λες και μονόδρομος αλλά και προορισμός των νέων είναι το πέρασμά τους από αφύλακτες διαβάσεις γεμάτες ναρκοπέδια, που δεν τα ναρκοθετούν οι αδίστακτοι πολεμοχαρείς με νάρκες πολέμου, αλλά με νάρκες ναρκωτικών , που δεν κάνουν κρότο, αλλά νανουρίζουν με το πικρό μοιρολόι του θανάτου.
Μακάρι να είσαι μικρέ άγγελε ο τελευταίος που θα περάσει το κατώφλι της ανυπαρξίας πριν γνωρίσεις την ύπαρξή σου, αλλά δυστυχώς, σε λίγο, θα σε ακολουθήσουν και άλλοι άγγελοι, αφού ένας στους δέκα μαθητές βρίσκεται στα σκαλιά του δρόμου προς τον θάνατο, χρήστης και έμπορος θανάτου ταυτόχρονα.
Μακάρι, το αίμα σου να βάψει κόκκινα και η αγνότητα σου λευκά, τα μαύρα όνειρα των συνομήλικων σου χρηστών και να τους οδηγήσει σε αναζήτηση της πραγματικής ζωής μακριά από τους ψεύτικους παράδεισους, που δεν πετούν άγγελοι αλλά σέρνονται μαυροφορεμένοι βούβαλοι, σαν τον χάροντα που σε πήρε μπουμπούκι πριν καλά- καλά ανοίξεις τα ροδοπέταλά σου και γευτείς τη δροσιά της αυγής.
Ντύθηκες, πρόωρα, νυφούλα για μια πρόβα, αλλά δεν σου είπαν ότι η ζωή έχει μόνο παραστάσεις .
Μετά την πρόβα, η αυλαία της μικρής και αθώας σκηνής της ζωής σου, έκλεισε.
Καλό ταξίδι, άγγελε, στην αιωνιότητα, στον παράδεισο που τόσο πολύ επιθυμούσες πρόωρα να πας.
Ο Κων/νος Τζέκης είναι Αντιστράτηγος εα της ΕΛΑΣ
Δημοσίευση σχολίου
κάνε το δικό σου σχόλιο