Αλίμονο εάν η εικόνα που θα σχηματίζουν οι νέες γενιές για τον ρόλο και το σκοπό των σωμάτων ασφάλειας , είναι αρνητική ή έστω αμφιλεγόμενη , δεδομένο , που θα τους στρέφει σε άλλη κατεύθυνση.
Αλίμονο εάν «δηλητηριάζουμε» τα παιδιά μας , με φράσεις « μπάτσοι » , « πιόνια του συστήματος » και με κάθε λογής μειωτικές εκφράσεις , φήμες και σχολιασμούς .
Αλίμονο εάν « καταρρίψουμε » στην ψυχή των παιδιών το θετικό αυτό πρότυπο που θα μπορούσαμε να προβάλλουμε.
Αλίμονο εάν για οποιοδήποτε λόγο , « απομακρύνουμε » τα παιδιά μας από τον αστυνομικό ,τον λιμενικό , τον πυροσβέστη , τον δασοφύλακα …
Αλίμονο εάν δουν – μέσα από εμάς – τα παιδιά μας τον αστυνομικό π.χ , ως « αντίπαλο » , τον « κακό » που θα τους βάλει χειροπέδες και θα τους οδηγήσει στην φυλακή , που θα τους σαπίσει στο ξύλο , που θα τους κόψει κλήση και θα του πάρει το δίπλωμα αναιτιολόγητα κ.α
Τι θα συμβεί ;;
Όλοι το αντιλαμβανόμαστε .
Όχι μόνο δεν θα εξασθενούμε το σύστημα αυτοπροστασία της κοινωνία μας , αφού οι υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα της .
Όχι μόνο δεν θα στρέφουμε τα παιδιά μας σε κατευθύνσεις όπου οι θεσμοί , δικαιοσύνη , νομιμότητα , ασφάλεια και το ζητούμενο της κοινωνικής ηρεμίας , είναι απόντες .
Όχι μόνο , δεν θα ενισχύουμε « έμμεσα » όλες εκείνες τις δυνάμεις που – ως συμφέρον τους – είναι , η ¨εξασθένηση ¨ του συστήματος αυτού αυτοπροστασίας της κοινωνία μας .
Αλλά το σημαντικότερο και το πιο επικίνδυνο , να υιοθετήσουν τα παιδιά , οι νέοι , το μέλλον της κοινωνίας μας , κοινωνικά μοντέλα και πρότυπα που ανάγουν και στηρίζουν λογικές όπως , « ο θάνατός σου η ζωή μου » , « τα πάντα επιτρέπονται » , « το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό » κ.α
Στον μηχανισμό που διατηρεί την κοινωνία μας σε ρυθμούς αρμονίας και αλληλεγγύης , ο ρόλος των σωμάτων ασφαλείας είναι σημαντικότατος .
Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με ταχύτητα , που ενίοτε χάνεται η πυξίδα , τα σώματα ασφαλείας είναι στήριγμα , είναι « κοινωνικό καταφύγιο » .
Οι υπηρετούντες σε αυτά δεν είναι παιδιά ζάπλουτων οικογενειών , δεν είναι αντίπαλοι , δεν βρίσκονται εκεί για να μας « εμποδίσουν » , αλλά , για να μας δώσουν το χέρι τους , να μας προφυλάξουν , να μας χαμογελάσουν .
Μην στερήσετε από τα παιδιά , αυτόν τον φίλο , αυτόν τον σύμμαχο , αυτή την αίσθηση ασφαλείας …. αυτήν την « αγκαλιά »
Μην στερήσετε από τα παιδιά το πρότυπο αυτό .
Εξηγείστε τους , τον ρόλο τους , την αποστολή τους , γιατί το έκανε αυτό , τι εξυπηρετεί …. εξηγήστε του όλο το σύστημα πως και γιατί λειτουργεί .
Εάν το πετύχουμε αυτό , θα έχουμε οι ίδιοι καταφέρει , να εγγυούμαστε μια καλύτερη κοινωνία για αυτά .
Θα έχουμε καταφέρει να «δώσουμε » στα παιδιά ένα θετικό πρότυπο , αλλά και την δυνατότητα , αυτά αργότερα να απαιτήσουν να γίνει καλύτερο … για τα δικά τους παιδιά .
Πηγή :Ομάδα Υψηλής Αστυνόμευσης