Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης, Δικηγόρος - συγγραφέας
Η πολιτική και ιδίως η κοινωνική ζωή της χώρας τον τελευταίο κυρίως μήνα, μοιάζει με τις πυρκαγιές που ήρθαν κι αυτές να προστεθούν στην εθνική δυστυχία.
Ενα από τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύεται και στις δύο περιστάσεις είναι η συνειδητοποίηση ή μη του άμεσου κινδύνου και ο συναγερμός της ευθύνης και των αντανακλαστικών που οδηγεί πολλούς (αρκετοί από αυτούς θα μπορούσαν «θεσμικά» να κάθονται και να απολαμβάνουν σαν Νέρωνες το θέαμα) στη ριψοκίνδυνη μάχη για την κατάσβεση.
Όμως ένα κομμάτι της κοινωνίας και των υπεύθυνων αρχόντων κάθεται στις καφετέριες ή στα σαλόνια και παρακολουθεί την εξέλιξη της πυρκαγιάς από την έγχρωμη οθόνη της TV.
Συμβαίνει ανάμεσα σε αυτούς τους? αραχτούς να είναι εκείνοι που υποχρεούνται όχι από τη συνείδησή τους μόνον αλλά από καθήκον και νομική υποχρέωση να τρέξουν πρώτοι και να διασώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί.
Το αδιανόητο είναι ότι αυτοί που κάθονται, εν προκειμένω αναφέρομαι στους γνωστούς εθνοπατέρες, καμιά σαρανταριά γνωστά άτομα, με βαριά ιδεολογία που σαν ατσάλινη πανοπλία τούς κάθεται βαριά πάνω τους και τους εμποδίζει να προστρέξουν στην κατάσβεση, είναι εκείνοι που συνέργησαν να αναζωπυρωθεί η πυρκαγιά που φαινόταν ότι σβήνει όπως έσβησε και στις άλλες χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία). Και δεν φτάνει ότι δεν βοηθούν ως όφειλαν αλλά επιπλέον κάθονται και σχολιάζουν αρνητικά όλους τους άλλους που έχουν ριχτεί στη μάχη «στολίζοντάς» τους με επίθετα όπως μνημονιακοί, προδότες, πουλημένοι κ.τ.λ.
Κατά τα άλλα κρατούν την εδρούλα τους και τη βουλευτική αποζημίωση ή ακριβέστερα κρατούν τη βουλευτική αποζημίωση διά της βουλευτικής έδρας. Η επίκληση της ιδεολογίας δεν θα τους σώσει για πολύ. Ας είναι βέβαιοι ότι η Ιστορία θα τους καταχωρίσει ονομαστικά και θα τους περιγράψει σαν πυροσβέστες που ενώ οι άλλοι, ακόμα και μικρά παιδιά, έτρεχαν με κλαριά προς την πυρκαγιά, αυτοί κάθονταν με τις πυροσβεστικές στολές τους στην πλατεία του χωριού και έπιναν φραπέδες σχολιάζοντας αρνητικά τους άλλους που είχαν ριχτεί στη μάχη.
Αν τυχόν τους δοθεί ένα ελαφρυντικό, αυτό θα είναι η έλλειψη καταλογισμού και η ανικανότητα διακρίσεως των συμβαινόντων. Δυστυχώς αυτοί είναι βουλευτές.
Πηγη : Εθνος. gr
Η πολιτική και ιδίως η κοινωνική ζωή της χώρας τον τελευταίο κυρίως μήνα, μοιάζει με τις πυρκαγιές που ήρθαν κι αυτές να προστεθούν στην εθνική δυστυχία.
Ενα από τα χαρακτηριστικά που αναδεικνύεται και στις δύο περιστάσεις είναι η συνειδητοποίηση ή μη του άμεσου κινδύνου και ο συναγερμός της ευθύνης και των αντανακλαστικών που οδηγεί πολλούς (αρκετοί από αυτούς θα μπορούσαν «θεσμικά» να κάθονται και να απολαμβάνουν σαν Νέρωνες το θέαμα) στη ριψοκίνδυνη μάχη για την κατάσβεση.
Όμως ένα κομμάτι της κοινωνίας και των υπεύθυνων αρχόντων κάθεται στις καφετέριες ή στα σαλόνια και παρακολουθεί την εξέλιξη της πυρκαγιάς από την έγχρωμη οθόνη της TV.
Συμβαίνει ανάμεσα σε αυτούς τους? αραχτούς να είναι εκείνοι που υποχρεούνται όχι από τη συνείδησή τους μόνον αλλά από καθήκον και νομική υποχρέωση να τρέξουν πρώτοι και να διασώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί.
Το αδιανόητο είναι ότι αυτοί που κάθονται, εν προκειμένω αναφέρομαι στους γνωστούς εθνοπατέρες, καμιά σαρανταριά γνωστά άτομα, με βαριά ιδεολογία που σαν ατσάλινη πανοπλία τούς κάθεται βαριά πάνω τους και τους εμποδίζει να προστρέξουν στην κατάσβεση, είναι εκείνοι που συνέργησαν να αναζωπυρωθεί η πυρκαγιά που φαινόταν ότι σβήνει όπως έσβησε και στις άλλες χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία). Και δεν φτάνει ότι δεν βοηθούν ως όφειλαν αλλά επιπλέον κάθονται και σχολιάζουν αρνητικά όλους τους άλλους που έχουν ριχτεί στη μάχη «στολίζοντάς» τους με επίθετα όπως μνημονιακοί, προδότες, πουλημένοι κ.τ.λ.
Κατά τα άλλα κρατούν την εδρούλα τους και τη βουλευτική αποζημίωση ή ακριβέστερα κρατούν τη βουλευτική αποζημίωση διά της βουλευτικής έδρας. Η επίκληση της ιδεολογίας δεν θα τους σώσει για πολύ. Ας είναι βέβαιοι ότι η Ιστορία θα τους καταχωρίσει ονομαστικά και θα τους περιγράψει σαν πυροσβέστες που ενώ οι άλλοι, ακόμα και μικρά παιδιά, έτρεχαν με κλαριά προς την πυρκαγιά, αυτοί κάθονταν με τις πυροσβεστικές στολές τους στην πλατεία του χωριού και έπιναν φραπέδες σχολιάζοντας αρνητικά τους άλλους που είχαν ριχτεί στη μάχη.
Αν τυχόν τους δοθεί ένα ελαφρυντικό, αυτό θα είναι η έλλειψη καταλογισμού και η ανικανότητα διακρίσεως των συμβαινόντων. Δυστυχώς αυτοί είναι βουλευτές.
Πηγη : Εθνος. gr