«Οι άλλοι εθελοντές»
Με αφορμή την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά του νησιού μας θα ήθελα να αναφερθώ λίγο στο θέμα των εθελοντών πυροσβεστών του Πυροσβεστικού σώματος. Πρόκειται για πολίτες τους οποίους τους εκπαίδευσε το ελληνικό πυροσβεστικό σώμα με περίπου 200 ώρες θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων, που για να μπορέσουν να κρατήσουν την επίσημη ιδιότητα του «Εθελοντή πυροσβέστη» στους καταλόγους της Π.Υ. (με αριθμό μητρώου), πρέπει να εκτελούν 3 οχτάωρες υπηρεσίες το μήνα (36 το χρόνο). Πρόκειται λοιπόν για εθελοντές που έχουν σχεδόν την ίδια εκπαίδευση με το μόνιμο προσωπικό και που συνεχώς αυξάνεται η εμπειρία τους μέσω των υπηρεσιών που εκτελούν. Σε αντίθεση με τις διάφορες εθελοντικές οργανώσεις* πέρα από τις δασικές πυρκαγιές, έχουν εκπαιδευτεί στην αντιμετώπιση αστικών συμβάντων, ατυχημάτων και απεγκλωβισμούς. Ένας απ αυτούς τους εθελοντές είμαι κι εγώ.
Το πρόβλημα όμως ξεκινάει από το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία οργάνωση. Μηχανογράφηση δεν υπάρχει και άρα η οποιαδήποτε αίτηση ενός εθελοντή, για παράδειγμα, βρίσκεται στο έλεος της γραφειοκρατίας. Αυτό συνεπάγεται ότι μια απλή μετακίνηση από έναν σταθμό εκτέλεσης καθηκόντων σε έναν άλλο μεσολαβεί τουλάχιστον ένας (1) μήνας. Ενώ οι εγγεγραμένοι εθελοντές είναι περίπου 7000, κανείς δεν ξέρει πόσοι είναι οι εν ενεργεία. Υπάρχουν συνάδελφοι που είτε σταμάτησαν είτε έγιναν εθελοντές για τα προνόμοια που τους προσέφερε η ιδιότητα. Παράλληλα, και ενώ προβλέπεται από τη νομοθεσία, οι εθελοντές δεν συμπεριλαμβάνονται στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της Π.Υ., δεν ενημερώνονται για τυχόν ασκήσεις και δεν καλούνται ποτέ (η σχεδόν ποτέ) σε συμβάντα.
Και εδώ γυρνάμε στην πυρκαγιά την πέμπτη 23/6 στην περιοχή ανάμεσα στα Λάερμα και τον Απόλωνα. Έτυχε να γνωρίζω για την ύπαρξη πυρκαγιάς απο συγγενικό πρόσωπο που συμμετείχε στην κατάσβεση και μέσω αυτού είχα νέα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παρόλο που η κατάσταση ήταν εξ αρχής δύσκολη και η περιοχή δύσβατη, σαν εθελοντές δεν είχαμε καμία μα καμία κλήση η ενημέρωση. Σε επικοινωνία που είχα με την Π.Υ.Ρ. με ενημέρωσαν ότι και άλλοι εθελοντές κάλεσαν και δεν χρειάζεται να μεταβούμε για βοήθεια και ενίσχυση (αυτό δεν σημαίνει ότι μας απαγορευόταν). Και εδώ θέλω να κάνω την εξής ερώτηση:
Έτυχε και εκείνη τη μέρα ο καιρός ήταν καλός και χωρίς αέρα και παρόλα αυτά η φωτιά για πάνω απο 5 ώρες ήταν ανεξέλεγκτη, απειλώντας μάλιστα δύο (!) χωριά. Για ποιό λόγο δεν κλήθηκαν οι εθελοντές που στην ουσία είναι δωρεάν βοήθεια και έχουν εκπαιδευτεί απο το Πυροσβεστικό Σώμα και αντ΄αυτού θεωρήθηκαν αχρείαστοι, τη στιγμή μάλιστα που κατεύθαναν στο νησί 50 άτομα πεζοπόρο τμήμα από θεσσαλονίκη και την επόμενη μέρα άλλοι 40 με 10 οχήματα από πειραιά, με ό,τι κόστος αυτό συνεπάγεται (και είναι μεγάλο!).
Προφανώς και δεν θέλω να κατηγορήσω συναδέλφους μόνιμους που έκαναν τη δουλειά τους. Δεν προβλεπόταν ούτως ή άλλως να μας καλέσουν, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της πολιτικής προστασίας και των επίσημων εθελοντικών ομάδων της ρόδου. Η ερώτηση μου απευθύνεται στα υψηλόβαθμα στελέχη του Π.Σ. που έχουν και την ευθύνη για το σχεδιασμό και την οργάνωση του σώματος.
Αναφορικά ο θεσμός του εθελοντή πυροσβέστη στο εξωτερικό (κυρίως γερμανία και ΗΠΑ) λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ όψιν από την πολιτεία. Μάλιστα σε πολλές περιοχές λειτουργούν πυροσβεστικοί σταθμοί καθαρά και μόνο με εθελοντές. Επίσης η νομοθεσία είναι ξεκάθαρη και προστατεύει τον εργαζόμενο εθελοντή (κάτι το οποίο είναι εντελώς ασαφές στην ελλάδα και πραγματικά δεν έχουμε ιδέα τι ισχύει επίσημα) δίνοντας προνόμια στον εργοδότη που θα τον προσλάβει, έτσι ώστε να αντισταθμίζεται το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθεί για συμβάν.
*Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να υποβαθμίσω την αξία των εθελοντικών οργανώσεων ή/και των απλών εθελοντών που πολλές φορές η συμβολή τους είναι καθοριστική. Χωρίς αυτούς μάλιστα δεν θα είχαμε στην μάχη με τις φλόγες χωματουργικά μηχανήματα (με δικά τους έξοδα) τα οποία είναι άκρως απαραίτητα.
Αναγνώστης
rodosreport.gr