Ο... ραλίστας του Πυροσβεστικού Σώματος

Είναι εθελοντής πυρονόμος, πληροφορικάριος, πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Πεντέλης, γιος πολιτικού μηχανικού και της εικαστικού και ζωγράφου Όπυς Ζούνη.

του Παναγιώτη Σπυρόπουλου 

Έβγαλε εγκλωβισμένους από πολυκατοικία που είχε καταρρεύσει στην Κηφισιά στον σεισμό του 1999, εγκλωβίστηκε με πυροσβεστικό όχημα στη μεγάλη πυρκαγιά της Πεντέλης το 2009, έχει φέρει αρκετές «τούμπες» με αγωνιστικά αυτοκίνητα, αυτό που φοβάται περισσότερο όμως είναι η καθημερινή του κίνηση στους ελληνικούς δρόμους!

Επικίνδυνα περιστατικά που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη του, με δυσάρεστη αλλά και ευχάριστη κατάληξη ήταν από τον σεισμό του 1999. Ο Γιάννης Ζούνης βρέθηκε σε οικία που είχε καταρρεύσει στην οδό Αδάμες στην Κηφισιά. «Σώσαμε δύο παιδιά, τη μητέρα, τον παππού και τη γιαγιά τους», θυμάται.

Ο 40χρονος Γιάννης Ζούνης, πέρα όλων των άλλων δραστηριοτήτων του είναι οδηγός αγώνων ράλλυ με τα χρώματα του Πυροσβεστικού Σώματος. Είναι εθελοντής πυροσβέστης από 14 χρόνων. Τρέχει σε αγώνες ταχύτητας από το 2001 και από το 2006 με τα χρώματα της Πυροσβεστικής. Το είχε ζητήσει αρχικά από τον πρώην αρχηγό Παναγιώτη Φούρλα, υπήρχε όμως «κόλλημα» γιατί δεν ήταν μόνιμος πυροσβέστης αλλά εθελοντής. «Είναι ακριβό άθλημα για πυροσβέστη» είχε πει ο Γιάννης στον τότε αρχηγό. Το όνειρό του όμως έγινε πραγματικότητα από έναν ακόμη πρώην αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος, τον Ανδρέα Κόη.

Από 14 ετών στην εθελοντική δασοπροστασία

Εργάζεται πέντε 8ωρα τον μήνα σαν εθελοντής στο αγαπημένο του βουνό, την Πεντέλη. Έχει δική τουεταιρεία πληροφορικής και τοποθετεί δίκτυα σε εταιρείες, επιχειρήσεις και καταστήματα. Εθελοντής πυροσβέστης έγινε το 1998, σε ηλικία 24 χρόνων αλλά από τα 14 συμμετείχε στην εθελοντική δασοπροστασία της Πεντέλης με μία παρέα φίλων του.
Επικίνδυνα περιστατικά που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη του, με δυσάρεστη αλλά και ευχάριστη κατάληξη ήταν από τον σεισμό του 1999. Ο Γιάννης Ζούνης βρέθηκε σε οικία που είχε καταρρεύσει στην οδό Αδάμες στην Κηφισιά. «Σώσαμε δύο παιδιά, τη μητέρα, τον παππού και τη γιαγιά τους. Τα παιδιά είχαν εγκλωβιστεί στο μπαλκόνι από έπιπλα κήπου», θυμάται ο 40χρονος εθελοντής πυροσβέστης.
Η χειρότερη στιγμή του με πολύ επικίνδυνες διαστάσεις έχει καταγραφεί στη μνήμη του στις μεγάλες φωτιές της Πεντέλης το 1998 και κυρίως το 2009. «Ήταν σαν να είμαστε στον πόλεμο. Στον κίνδυνο παίρνω τα μέτρα μου χωρίς ρίσκο, όπως όταν οδηγώ ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο. Εκείνη τη φορά όμως οδηγώντας ένα πυροσβεστικό όχημα εγκλωβιστήκαμε στη φωτιά. Είναι ίσως η μοναδική φορά που φοβήθηκα. Οδηγώ γρήγορα, έχω βγει από τουμπαρισμένα αυτοκίνητα, εκείνη τη φορά όμως φοβήθηκα πραγματικά για τη ζωή μου», εξιστορεί ο Γιάννης Ζούνης.
Δίνει πέντε αγώνες τον χρόνο ως οδηγός αγώνων στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ράλλυ. Το μικρόβιο των αγώνων μπήκε στον Γιάννη Ζούνη όταν πιτσιρικάς έβλεπε την ειδική του ράλλυ Ακρόπολης να περνά από το βουνό της Πεντέλης. Πήγαινε και έβλεπε τις εργοστασιακές συμμετοχές της ιστορικής Lancia και επηρρεάστηκε έντονα για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό αυτού του είδους. ΗLancia Deltona ήταν τότε το αγαπημένο του αυτοκίνητο.
Η αθλητική του καριέρα ξεκίνησε στο 29ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο με ένα Φίατ Τσικουιτσέντο. Το 2012 πήρε την 1η θέση στους Έλληνες οδηγούς που συμμετείχαν στο Ράλλυ Ακρόπολις με συνοδηγό τον Μιχάλη Πατρικούση που έχει... εργοστάσιο κεντημάτων! Ο Γιάννης Ζούνης έχει δώσει συνολικά περίπου 50 αγώνες ράλλυ. Είχε λίγες εξόδους, λέει, αλλά η χειρότερη στιγμή του ήταν το 2009 στην ειδική της Ψάθας στο Αλεποχώρι.

Η αθλητική του καριέρα ξεκίνησε στο 29ο Ράλλυ Μαύρο Ρόδο με ένα Φίατ Τσικουιτσέντο. Το 2012 πήρε την 1η θέση στους Έλληνες οδηγούς που συμμετείχαν στο Ράλλυ Ακρόπολις με συνοδηγό τον Μιχάλη Πατρικούση

«Έμεναν δύο ειδικές πριν από το τέλος. Είχα έξοδο και έχασα για έναν βαθμό το πρωτάθλημα στην Α6 στα 1.600 κυβικά. Το 2010 όμως το πήρα στην ίδια κατηγορία» λέει ο εθελοντής πυρονόμος με την καλλιτεχνική φλέβα. «Είμαι περισσότερο της τακτικής και του τερματισμού και λιγότερο του ρίσκου και της οδήγησης στα όρια» εκμυστηρεύεται ο πολυπράγμων... πυρονόμος.  Από το Τσικουιντσέντο, πήγε σε ένα Κορόλα, μετά σε ένα MG και σήμερα τρέχει με ένα Σουμπαρού Ιμπρέζα.

Το 2002 στο ράλλυ του Θερμαϊκού, με συνοδηγό τον Αλέξανδρο Σταθάκη, τον γιο του αείμνηστου Άρη Σταθάκη, έφυγαν σε στροφή και έφεραν αλλεπάλληλες τούμπες. «Ήταν επικίνδυνο γιατί υπήρχαν θεατές στο σημείο της εξόδου. Όταν ξεπεράσαμε τον φόβο και διαπιστώσαμε ότι είμαστε καλά και δεν χτυπήσαμε κάποιον θεατή, εκμυστηρευτήκαμε ο ένας στον άλλο, ότι μας... άρεσε», διηγείται χαμογελώντας ο 40χρονος ραλίστας. «Έχω κάνει και κάνω τόσο επικίνδυνα πράγματα αλλά ομολογώ ότι στην καθημερινή μου κίνηση στους ελληνικούς δρόμους φοβάμαι περισσότερο από τους αγώνες», ομολογεί χαρακτηριστικά ο 40χρονος εθελοντής πυρονόμος. «Τι θα συμβούλευες τους Έλληνες οδηγούς;» τον ρώτησα, «δεν μπορώ να τους δώσω συμβουλές, το μόνο που θα έλεγα είναι κάνε το κέφι σου με μέτρα ασφαλείας, έχεις μία ζωή» απάντησε.
Μιλώντας για τη μητέρα του, τη γνωστή εικαστικό Όπυ Ζούνη, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από 6 χρόνια, ο Γιάννης, ομολογεί ότι έχει επηρεαστεί από εκείνη. «Μου έκανε το δύσκολο, εύκολο, με ήπιους και χαμηλούς τόνους», έχει να θυμάται από τη μητέρα του, κάτι που επιδιώκει να κάνει και ο ίδιος. Όταν ρωτήθηκε αν είχε δει αγώνα του, ο Γιάννης λέει ότι είχε πάει να τον δει σε έναν αγώνα στα Άγραφα και μετά τους παρακολουθούσε από το διαδίκτυο, όχι όμως για να δει αν κερδίζει αλλά αν είναι καλά.  Ο Γιάννης πέρα όλων των παραπάνω δραστηριοτήτων του, είναι και πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Πεντέλης. Όταν τον ρωτήσαμε πως τα προλαβαίνει όλα, ο 40χρονος εθελοντής απάντησε: «Όποιος αισθάνεται ότι μπορεί να προσφέρει, να το κάνει ακόμη και με υπερβάσεις, που στο τέλος θα τον κάνουν να αισθάνεται γεμάτος»...
 thetoc.gr/