Έτσι νίκησαν οι Μανιάτες τoν Ιμπραήμ
Σαν σήμερα 25 Ιουνίου του 1826 έγινε η αποτυχημένη εκστρατεία του Ιμπραήμ εναντίον της Μάνης, ο οποίος γνωρίζει την ήττα στη διπλή μάχη της Βέργας - Διρού.
Σύμφωνα με τη Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία (Α - Γ, 1929, σελ. 344) 500 Μανιάτες και Έλληνες πρόσφυγες έλαβαν μέρος στη μάχη της Βέργας, στη σημερινή Μεσσηνία, οι οποίοι νίκησαν τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ. Μεταξύ αυτών αγωνίστηκαν και άοπλες γυναίκες με νύχια και με δόντια.
Η Βέργα ήταν ένα ουσιαστικά ένα πέτρινο οχύρωμα που είχε κατασκευαστεί τον Ιούλιο του 1826 κοντά στο χωριό Βέργα (Σέλιτσα) της Καλαμάτας. Στρατηγικά μιλώντας σημείο αυτό ήταν η μοναδική είσοδος στην δυτική Μάνη. Ο Ιμπραήμ αρχικά κάλεσε το Μαυρομιχάλη να παραδοθεί τονίζοντας του ότι αν δεν ο κάνει μέσα σε 10 μέρες θά περνούσε μέ τό μαχαίρι όλο τόν τόπο καί δέν θά άφηνε "μήτε ίχνος οσπητίου". Ο γιος τού Πετρόμπεη απάντησε στον Ιμπραήμ με αυτόν τον τρόπo: Ελάβαμεν τό γράμμα σου, εις τό οποίον είδαμεν νά μάς φοβερίζης ότι άν δέν σού προσφέρωμεν τήν υποταγήν μας, θέλεις εξολοθρεύσει τούς Μανιάτας καί τήν Μάνην. Διά τούτο καί ημείς σέ περιμένομεν μέ όσας δυνάμεις θελήσης."
Στο χωριό Αλμυρό μαζεύτηκαν περίπου 1000 Μανιάτες υπό τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη και έπιασαν την Βέργα. Ακολούθησαν, τρεις διαδοχικές σφοδρότατες επιθέσεις του Ιμπραήμ, τις οποίες οι Μανιάτες απόκρουσαν κατά μέτωπο και με τα πυρά από δυο βρίκια από την θάλασσα. Ο Ιμπραήμ αποφάσισε τότε να επιχειρήσει απόβαση 1500 Αιγιπτίων πεζών στο Δυρό. Το σώμα αυτό αποβιβάστηκε και προέλασε προς τα Τσαπαλιανά, όπου κατατροπώθηκε από τα πυρά των γύρω Μανιατών.
Η επίθεση πριν από την ήττα στη Μάνη
Το πρωί της 22ης με 23ης Ιουνιου 1826 αρχίζει η διπλή επίθεση του Ιμπραήμ στη Μάνη. Η επίθεση γίνεται κατά μέτωπο, με 8.000 πεζούς και 2.000 ιππείς εναντίον των περίπου 2.400 Μανιατών στη Βέργα του Αλμυρού.
Ταυτόχρονα αποβιβάζονται από τη θάλασσα περίπου 3.500 άνδρες στην ‘’καρδιά’’ της Μάνης. Στόχος είναι η διάσπασή της και να χτυπήσει ΄΄πισώπλατα΄΄ τους αγωνιστές που είχαν συγκεντρωθεί στη Βέργα.
Όταν τα πλοία έφτασαν στον όρμο της Μάλσοβας, συνέχιζαν προς τον Όρμο του Δυρού. Στο χωριό του Δυρού δεν υπήρχε σχεδόν κανένας Μανιάτης και οι δυνάμεις του Ιμπραήμ αρχίσαν να αποβιβάζονται τα ξημερώματα της ίδιας μέρας.
Στη Βέργα ο στρατός του Ιμπραήμ κυριολεκτικά αποδεκατίζεται από τους ηρωικά μαχόμενους Μανιάτες.
Οι αμαζόνες στο Δυρό
Η ίδια πανωλεθρία περίμενε τον Ιμπραήμ και στο δεύτερο μέτωπο που άνοιξε στην «καρδιά» της Μάνης, στο Δυρό, όπου οι γυναίκες με τα δρεπάνια του θερισμού, με πέτρες, με ξύλα, με τα δόντια και τα νύχια ακόμα, ξέσκισαν και θέρισαν στην κυριολεξία τις δυνάμεις του.
Η Σημασία της διπλής μάχης
Την ίδια περίοδο η Πάτρα βρίσκεται υπό την κατοχή του Γιουσούφ πασά, η Εύβοια τουρκοκρατείται ακόμα και το Μεσολόγγι υποφέρει από την πολιορκία του Κιουταχή λίγο πριν την ανάσα της ηρωικής εξόδου. Ο Ιμπραήμ ήθελε να εκμηδενίσει τις πενιχρές αντιστάσεις να ‘’τιμωρήσει’’ τους Μανιάτες και το μοναδικό ουσιαστικά ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας, τη Μάνη.
Στο μεταξύ ο Ιμπραήμ είχε αποβιβαστεί στη Μεθώνη και έσπερνε τον πανικό στο πέρασμα του. Την ίδια χρονιά, στο Μανιάκι ο Παπαφλέσσας που επιχείρησε να τον σταματήσει σκοτώνεται μαζί με τους 300 άντρες του μετά τα απανωτά γιουρούσια του στρατού του.
Η μάχη αυτή έδωσε ελπίδα ακριβώς επειδή πέρα από τον τουρκικό ζυγό που συνεχιζόταν υπήρχε συνάμα ο εθνικός διχασμός που είχε ξεκινήσει το 1824 με τον Πετρόμπεη από τη μια και τον Κουντουργιώτη από την άλλη. Οι συλλήψεις και οι δολοφονίες ήταν το χαρακτηριστικό της εποχής ενώ την ίδια περίοδο δολοφονήθηκε και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος.
Ποιος είναι ο Ιμπραήμ Πασάς
Οθωμανός στρατιωτικός και χεδίβης (αντιβασιλέας) της Αιγύπτου, γνωστός από την εκστρατεία του στην Πελοπόννησο, η οποία παρ' ολίγον να αποδειχθεί μοιραία για την Ελληνική Επανάσταση. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1789 και ήταν γιος του αλβανικής καταγωγής Βαλή της Αιγύπτου Μωχάμετ Άλη και μιας χριστιανής, που ήταν γνωστή ως χήρα Τουρματζή. Άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Ιμπραήμ ήταν γιος της χήρας από τον γάμο της με κάποιον Τουρματζή και απλώς ο Μωχάμετ Άλη τον υιοθέτησε.
Ο Ιμπραήμ έλαβε μόρφωση από ευρωπαίους παιδαγωγούς, η οποία δεν απάλυνε τον σκληρό χαρακτήρα του. Έτσι, ο πατέρας του αναγκάστηκε να τον εξορίσει στο εσωτερικό της χώρας, αλλά σύντομα έδειξε τις στρατιωτικές του ικανότητες, βοηθώντας τον να εξολοθρεύσει τους Μαμελούκους, που λυμαίνονταν το Σουλτανάτο της Αιγύπτου. Σύμφωνα με την περιγραφή ενός άγγλου αξιωματικού, ο Ιμπραήμ ήταν κοντός, πολύ χοντρός και με σημαδεμένο το πρόσωπο από την ευλογιά.