Το ΔΝΤ βάζει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι σε Αθήνα και Βρυξέλλες



του Γ. Αγγέλη
Το γεγονός ότι η Lagarde αποφάσισε να μιλήσει πριν από ένα 24ωρο για το ασφαλιστικό και έτσι και για το χρέος έχει δύο πραγματικές αιτίες: τον ελάχιστο διαθέσιμο χρόνο για αποφάσεις αλλά και το όριο των προθέσεων των ευρωπαϊκών θεσμών.
Όσον αφορά τον "χρόνο” το ΔΝΤ χθες επανέφερε στο κέντρο της προσοχής δια στόματος Lagarde ότι από την πλευρά του το περιθώριο χρόνου έχει εξαντληθεί. Και κανένας δεν πρέπει να περιμένει ότι πρόκειται να ενδώσει είτε άμεσα είτε έμμεσα στις πιέσεις για μία λύση που θα "σπάει” τις αποφάσεις για το ασφαλιστικό σε άλλες ενδιάμεσες πέραν του Μαρτίου. 
Με άλλα λόγια δεν θα δώσει πράσινο φως στις προσδοκίες επανάληψης του... μοντέλου της άνοιξης του 2014, όταν το Εurοgroup αποφάσιζε – με προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες να προχωρήσει σε μία "λύση” σαλαμοποίησης της έγκρισής του και μαζί των δόσεων του δανείου προς την Ελλάδα, με την γνωστή κατάληξη. 
Το ΔΝΤ θέλει "λύση” τώρα, και σε αυτό η Lagarde θα δείξει – όπως εξηγούν διπλωματικοί κύκλοι στην Ουάσιγκτον – την αποφασιστικότητά της πριν κριθεί το κατά πόσο θα ανανεωθεί η θητείας της στην ηγεσία του Ταμείου... Για την ακρίβεια όπως λένε οι εμπλεκόμενοι στις σχετικές διαδικασίες "θέλει να αποδείξει και θα το κάνει και στην ελληνική υπόθεση την αποφασιστικότητα και την ικανότητά της να ηγηθεί του Ταμείου σε μία τόσο κρίση περίοδο...”.
Το δεύτερο στοιχείο που ξεκαθάρισε χθες ήταν "λογιστικό” σε πρώτη ανάγνωση αλλά πολιτικό στο "βάθος” του. Δήλωσε ότι όσο μικρότερη είναι η "διόρθωση” που θα γίνει στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή όσο μικρότερη είναι η περικοπή της δημόσιας δαπάνης για το ασφαλιστικό τόσο περισσότερα λεφτά θα χρειαστεί να "βάλουν” οι Ευρωπαίοι στην αναδιάρθρωση του χρέους. 
Με άλλα λόγια ξαναπέταξε το μπαλάκι στους Ευρωπαίους εταίρους της με τον πλέον σαφή τρόπο: οι δημόσιες δαπάνες για το ασφαλιστικό οι οποίες κατά το ΔΝΤ αγγίζουν το 10% του ΑΕΠ, αφορούν τις σταθερές μελλοντικές δαπάνες του ελληνικού δημοσίου, όπως και οι ήδη διαμορφωμένες από τα τρία δάνεια υποχρεώσεις για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Και αυτές οι συνολικές δαπάνες ασφαλιστικού και χρέους, είτε θα μπορούν να εξυπηρετηθούν από τον προϋπολογισμό δηλαδή με εξωφρενικά υψηλά – και αδύνατο να επιτευχθούν - πρωτογενή πλεονάσματα, είτε θα πρέπει να μειωθούν (ή οι ασφαλιστικές δαπάνες ή η εξυπηρέτηση του χρέους ή και τα δύο). Γιατί η οποιαδήποτε έξοδος στο μεταξύ στις αγορές δεν θα αφορά την κάλυψη δαπανών με νέο πρόσθετο χρέος. 
Με άλλα λόγια ή θα την πληρώσουν οι συνταξιούχοι στην Ελλάδα ή θα δεχθούν να πληρωθούν λιγότερο οι δανειστές, μαγικές τρίτες "λύσεις” δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει και τετραγωνισμός του κύκλου (τουλάχιστον προς το παρόν). 
Αυτό είπε ή μάλλον υπενθύμισε χθες η Lagarde τόσο στον Αλ. Τσίπρα όσο και στην Merkel. 
Και αυτό θα πρέπει να έχει τελειώσει το αργότερο μέσα στον Μάρτιο....       
Και αν αυτό πρέπει να γίνει με τα δύο τρίτα του πληθυσμού στους δρόμους το ερώτημα είναι ποιος θα το κάνει... 

http://www.capital.gr/
 
Top